ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ

πολύ πριν οι release τεχνικές γίνουν μόδα

Jul 28, 11:30 PM




Τόσα χρόνια προσπαθώ, χωρίς αποτέλεσμα, να βρω ποιός είναι αυτός ο καταπληκτικός χορευτής, από τον οποίο το μόνο που έχουμε είναι αυτά τα 31'' στη "Στέλλα" του Κακογιάννη,
και άλλα τόσα χρόνια προσπαθώ να καταλάβω πως χόρεψε με αυτό τον τρόπο. Ή
ταν λαϊκός χορευτής ή της τότε Λυρικής; Από που ήρθε αυτός ο χορός που μας θυμίζει τόσα;
Στο 0' 58'' βλέπουμε τις αργές πιρουέτες χωρίς προετοιμασία ενώ ταυτόχρονα κάνει πλιέ, τις οποίες τις είδαμε στον έντεχνο χορό στο Push comes to shove της Twyla Tharp με τον Μπαρίσνικωφ 30 χρόνια μετά,
στο 1' 07'' έχουμε τις Καννιγκχαμικές στρέψεις του κορμιού,
στο 1' 10'' θυμίζει κάτι από τις στροφές των χορευτών στο πάγο και τους μπρέικερς,
η πόζα στο 1' 19'' μου φέρνει Γερμανούς εξπρεσσιονιστών και την Βίγκμαν,
η αιφνίδια ακινησία χωρίς ένταση στο 1' 21'' είναι καθαρό Newark της Τρίσας.

Και αμέσως έρχονται στο μυαλό ερωτήσεις:
Τι ακριβώς κάνει ο έντεχνος χορός; εμείς θεωρούμε ότι με τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα του προηγείται της εποχής του αλλά μήπως νομιμοποιεί με καθυστέρηση χρόνων λαϊκές εκφράσεις οι οποίες υπάρχουν ήδη;
μήπως τις εξομαλύνει; σαν την μουσική του Χατζηδάκη και ότι έκανε στα ρεμπέτικα;
που πήγε αυτή η κινητική μνήμη; διότι το κοινό της εποχής στον χορό του άγνωστου μας χορευτή είδε κάτι οικείο ως προς τις συνήθεις προσλαμβάνουσες του,
υπάρχει, τώρα πιά, κοινωνική και πολιτιστική κινητική ιδιαιτερότητα που ξεφεύγει ή συμπλέκεται δημιουργικά με τις  κυριάρχουσες εισαγώμενες;
και τελευταία ερώτηση, την οποία δεν μπορώ να εξηγήσω λογικά, κοιτάζω τον χορό αυτού του μαυριδερού χορευτή και χωρίς να τον ξέρω μπορώ να τον δώ να κατεβαίνει σε  διαδηλώσεις το '55 (στην Κύπρο, στην Αθήνα αλλά και στην Αλαμπάμα), πράγμα που δεν μπορώ να το δω όταν κοιτάζω σύγχρονο χορό, ανεξάρτητα αν γνωρίζω ότι κάποιοι απο τους σημερινούς χορευτές είναι πολιτικά ενεργοί, γιατί;



28 / 7 / 11