ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ

Ο άνδρας αράχνη

     Υπάρχει νύκτα που μπορεί να αποκοιμηθείς μόνος σου, έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, απλά ακουμπώντας το μέτωπο σου με την ίδια σου την χούφτα, ίσως επιζητώντας ασυνείδητα να ξανανιώσεις αυτό που μάλλον έζησες κάποια στιγμή όταν ήσουν παιδί και κάποιος ίσως μπορεί να σε κοίμισε χαϊδεύοντας σε στο μέτωπο

και μπορεί όταν ξυπνήσεις να βρεθείς ανάμεσα σε ιστούς αράχνης
σε ιστούς από γλώσσες

και είναι τόσοι πολλοί και παλιοί

και πιάνουν όλους όσους αγαπάς και πρέπει εσύ να μπεις να τους σώσεις αλλά και να σωθείς

όλο τρέχεις να κλείσεις να προστατέψεις από τις γλώσσες τα αυτιά αυτών που αγαπάς αλλά ταυτόχρονα θυμώνεις και κλαις και τους φωνάζεις γιατί δεν κλείνετε τα αυτιά σας, εγώ θα πρέπει να τα κάνω όλα;

το κορίτσι που έκανε κρακ και σιγά σιγά όλο στράβωνε από μέσα, τώρα κατέληξε να παίζει μαριονέτες, ένα ξωγήινο πλάσμα που είναι γουρλωτό και από πίσω του το βλέπεις δεν έχει πόδια στηρίζεται σε μυτερές σουβλιστές γλώσσες

χαράζεις ένα κύκλο που θα τον κρατήσεις καθαρό αλλά δεν τα καταφέρνεις και δεν τις κρατάς απ’ έξω, χαράζεις έναν άλλο αλλά ούτε αυτή την φορά, λιπαρόδερμες χωρίς κόκαλα αλλά κρέατα που περισσεύουν άσχημες, προπάντων άσχημες και όλοι οι άνθρωποι που αγάπησες είναι όμορφοι και λες μα άμα τις ακούσουν θα ασχημύνουν, θα γίνουν και αυτοί ατάλαντοι, μέτριοι, με σπιτάκια καθαρά σαν από περιοδικά, μεταλλαγμένοι με πρόσωπα στην πλάτη

και βλέπεις τον Λου Ρηντ να περνάει με το σκοτάδι που πάντα κουβάλαγε μαζί του και όλο απομακρύνεται και μπαίνει σε αυτό και εσύ βλέπεις ότι από τους Velvet Underground θα απομείνει μόνο η Μo που ψηφίζει Μπους έχει γουρλωτά μάτια είναι αργή και παχιά και στην κοιλιά της έχει μια ανοιχτή πληγή η οποία δεν την πονάει αλλά παγιδεύει ανθρώπους

και όλο οι γλώσσες μπαίνουν στον κύκλο σου και δεν ξέρεις ποιο να πρωτοσώσεις

και μετά έρχεται μια γλώσσα και προσπαθεί να σε πιέσει σε ένα τοίχο, σου βάζουν χρονικό όριο, θα δεις τα παιδιά σου, λες και είναι μετά από διαζύγιο, 4 χρόνια μόνο και μετά δεν θα τα ξαναδείς

και ξαφνικά είσαι σε συνέλευση στο Πολυτεχνείο και όλοι χρησιμοποιούν αυτή την λέξη “ετεροκαθορίζεται” και συνειδητοποιείς ότι οι γλώσσες ετεροκαθορίζονται χρησιμοποιώντας εσένα, και λες δεν θέλω μην με πιάνετε στο στόμα σας δεν θα με κάνετε σαν και εσάς κακιά αράχνη

και κάθε τόσο ξεχνάς τα ονόματα των γύρω σου και τις λέξεις λες και δεν θες να έχεις σχέση με καμιά γλώσσα,
και αναρωτιέσαι γιατί σου συμβαίνει αυτό και ξαφνικά συνειδητοποιείς την αιτία όλα αυτά τα χρόνια, είναι από Οργή.



Και, ξυπνάς, και είσαι στα δικαστήρια της Ευελπίδων όπου δικάζονται οι δύο ηθοποιοί που συνελήφθησαν στο Εμπρός
και ξαφνικά δεν υπάρχουν γλώσσες υπάρχουν μόνο φίλοι και φίλες
και φωνάζουν την λέξη αλληλεγγύη
η οποία όταν την ακούς σε ζεσταίνει και σε κάνει να γελάς

αλλά θυμάσαι όλα όσα έζησες στον εφιάλτη και κοιτάς καλά γύρω σου στο δικαστήριο
και εκεί βλέπεις ότι υπάρχουν πολλοί ιστοί γύρω σου
ιστοί
και τους βλέπεις όλους τους ιστούς
υπάρχουν πολλοί,
ο ιστός των τσιγγάνων, με αυτούς γεμίζουν τα δικαστήρια, αυτός είναι φτιαγμένος από αίμα και οικογένεια, τους κρατάει μεν αλλά τους κρατάει με χαμηλά το βλέμμα αιχμάλωτους στην συνεχή υποχώρηση και αποδοχή της βαναυσότητας,
ο ιστός των αστυνομικών, με τα εποπτικά άδεια βλέμματα του καρχαρία και τις έτοιμες γλώσσες κλισέ που κανείς δεν ξέρει πως ξεκίνησαν “σε καταλαβαίνουμε αλλά τι να κάνουμε” "άμα θέλετε να το γυρίσουμε αλλιώς θα το γυρίσουμε” “ακούς ρε”, ένας ιστός που θα σπάσει αμέσως μόλις η εξουσία κουνηθεί ή ταρακουνηθεί
και ο ιστός των αλληλέγγυων, εντελώς διαφορετικός με ασύλληπτο απαλό φως όπως λέει μια καινούργια φίλη
α ποσο θα ήθελα να με συλλάβουν αν ήξερα ότι θα ένιωθα αυτό που ένιωσε ο Βασίλης όταν μαζευτήκαμε από έξω και τον κοιτάζαμε να τον ακούσουμε και να του μιλήσουμε και τον αγγίζαμε στο μόνιμο στρατιωτικό τζάκετ του λες και ήταν στρατιώτης από την Αλβανία και του λέγαμε αστεία και αυτός γέλαγε με ένα χοντρό γέλιο γδαρμένο κλάμα,

Τι είναι ο σπάιντερμαν ; κάποιος που τίποτα δεν τον κρατάει κάτω, δεν μπορείς να τον σταματήσεις, πετάει παντού χωρίς ψεύτικες δυνάμεις, είναι πραγματικός, πετάει αποφεύγει φτάνει εγκαίρως σώζει κόσμο και σώζεται διότι μπορεί και συνδέεται
το βλέπω καθαρά τώρα, οι ιστοί που τον κρατάνε όρθιο και τον σώνουν είναι δίχτυα αλληλεγγύης. 




ένα μικρό κείμενο που ξεπερνάει την επικαιρότητα του fb όπου πρωτοδημοσιεύτηκε

Είναι δυνατόν ένας χορευτής να μην είναι φασίστας;



 Ερωτήσεις που ακούστηκαν ή και δεν ακούστηκαν από τους θεατές της ομιλίας 
"Είναι δυνατόν ένας χορευτής να μην είναι φασίστας;" 
στην βραδυά "Σήμερα είναι 4 Αυγούστου" η οποία οργανώθηκε στο Εμπρός στις 4 / 8 / 2013


1)     Γιατί φτάσαμε στην δεκαετία του 90 για να αρχίσουν να αποκαλύπτονται οι σχέσεις των Γερμανών χορευτών και χορογράφων, ιδρυτών του μοντέρνου χορού, με τον ναζισμό; γιατί ειδικά ο χορός ήταν η μοναδική τέχνη στην οποία άργησε να αποκαλυφθεί η σχέση της με τον ναζισμό αλλά και γενικότερα οι ιδεολογικές ερμηνείες και η χρήση για προπαγανδιστικούς λόγους;

2)     Πως αντιμετωπίστηκαν από την Ελληνική κοινότητα του χορού (περιοδικό Χορός, ανώτερες σχολές, παλαιοί καθηγητές) οι δύο Ελληνίδες θεωρητικοί του χορού Νατάσα  Χασιώτη και Έλενα Πατρικίου όταν πρωτοπαρουσίασαν τις πρωτότυπες έρευνές τους για την σχέση των πρωτοπόρων του μοντέρνου χορού στην χώρα μας με την μεταξική δικτατορία και την ναζιστική Γερμανία;

3)     Γιατί στην Γερμανία από όλους τους καλλιτέχνες όλων των τεχνών μόνο αυτοί του χορού, με την εξαίρεση του Κουρτ Γιόος και της Βαλέσκα Γκερτ, έσπευσαν να συνεργαστούν με τους Ναζιστές;

4)     Ποια ήταν η Ελληνίδα χορογράφος η οποία στην διάρκεια της κατοχής προτίμησε να ζήσει στην Γερμανία; 

5)     Η γενικευμένη συμμετοχή των χορευτών στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου αλλά και των επομένων, αποδεικνύει την συνενοχή τους, την υποταγή τους ή την επιθυμία ειδικά του σύγχρονου χορού για μαζική αποδοχή;

6)     Κάθε σημαντικός δημιουργός χορογράφος σύγχρονου χορού ενώ δοξάζει την ατομικότητα μέσα από την διαφορετική γλώσσα που παγιώνει, ταυτόχρονα επιζητεί μια αταξική μαζικότητα που θα τον ακολουθήσει, ποιου είδους πολιτικούς μας θυμίζει;

7)     Τι συνδέει έναν «αγανακτισμένο» στο Σύνταγμα ο οποίος εύχεται «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» και ονειρεύεται επιστροφή σε προ-αστικές πολιτειακές σχέσεις, με έναν θεατή των Μεταξικών εορτών στο Παναθηναϊκό στάδιο 5 χρόνια μετά την πτώχευση της Ελλάδος το 1932 και με μια Γερμανίδα Εξπρεσιονίστρια χορεύτρια 10 χρόνια μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α Παγκόσμιο πόλεμο;

8) Ο καθένας που άκριτα επαναλαμβάνει την φράση "Ο Έλληνας έχει τον χορό στο αίμα του" πόσο μακριά είναι από το αίμα στα χέρια ενός φασίστα;  

9)     Γιατί η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο που η αστική της τάξη δεν είχε υιοθετήσει το μπαλέτο μέχρι πρόσφατα και πως ερμηνεύεται η αλλαγή σε αυτή την στάση με την επερχόμενη υιοθέτηση της Λυρικής από το ίδρυμα Νιάρχου;

10)    Τι μας ενοχλεί πραγματικά στις εικόνες χορού κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά και αργότερα, η ψευδής Ελληνικότητα ή η ευγονική αντίληψη της κατασκευής της με σώματα εξιδανικευμένα και αμόλυντα από τον χρόνο και την κοινωνία; 

11)  Αν η αισθητική του φασισμού, είναι η εκτός χρόνου σωματική ρώμη, η ομοιογένεια μέσω του απόλυτου συγχρονισμού των ίδιων κινήσεων, η κατά πρόσωπο απεύθυνση, η αίσθηση του δυνατού έως άκαμπτου από την πραγματικότητα σώματος, πόσα από αυτά τα στοιχεία συναντάμε στις σύγχρονες χορογραφίες;  
  
12) Είναι ο σύγχρονος χορός, από την Αμερικανίδα Γκράχαμ μέχρι την σύγχρονη Βέλγικη σκηνή ένας τρόπος κατασκευής εθνικής ταυτότητας;

13) Γιατί αποδεχόμαστε άκριτα επινοημένες κατασκευές όπως την Αμερικανικότητα της Γκράχαμ, την Ιαπωνικότητα του Μπούτο, την Νεγρότητα του Αλβιν Αίηλυ;

14)  Αν η Ισαδώρα Ντάνκαν («αυτή η χοντρή που κυλιέται σαν γουρούνι» κατά Μπαλανσίν, «η πόρνη» κατά Γαλλική εφημερίδα) δεν είχε επενδύσει με αρχαιολατρία τους χορούς της, θα γινόταν αποδεκτή;

15)  Πως εξηγείται ότι μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία γενικεύεται ο οργανωμένος αθλητισμός;

16)  Πως επετράπη σε μια Εβραία χορεύτρια (Παλούκα) και έναν ομοφυλόφιλο χορευτή (Κρώυτσμπεργκ) να συνεχίσουν να ζουν και να δουλεύουν στην Γερμανία εν μέσω του Β Παγκόσμιου Πόλεμου;

17)  Γιατί ο σύγχρονος χορός δημιουργήθηκε κυρίως από γυναίκες;

18)  Γιατί ο Ροντέν παρ’ ότι γνωρίστηκε με δύο από τις σημαντικότερες γυναίκες χορογράφους της εποχής του, την Ισαδώρα Ντάνκαν και την Λόις Φούλερ, έφτιαξε τελικά το άγαλμα ενός άντρα, του Νιζίνσκυ;

19) Ποιας χρονολογίας είναι η πιο παλιά φωτογραφία που έχετε δει μιας γυναίκας, της οποίας το σώμα είναι χαλαρό και σίγουρο, άνετο και αυτάρκες;

20)  Αν όταν χορεύω σε ένα pas de deux, κατανοήσω ότι επαναλαμβάνω την πολιτική θέση του Μονάρχη και στέκομαι στο κέντρο γιατί είμαι το κέντρο του κόσμου, γιατί είμαι ένας άντρας που έχει την εξουσία να διαχειρίζεται γυναικεία σώματα, 
                                                              αλλά εγώ δεν το θέλω αυτό, 
    αν το σώμα μου προσπαθεί να εκφραστεί επιστρέφοντας σε πρωτόγονες εκφράσεις 
                                                            και εγώ δεν το θέλω πια αυτό, 
    αν το σώμα μου προσπαθεί να ταυτιστεί με άλλα σώματα με βάσει κοινά πολιτιστικά στοιχεία χρόνου και χώρου και καταλήγει να ενδύεται κατασκευασμένες εικόνες εθνικότητας 
                                                          και εγώ δεν το θέλω ούτε αυτό, 
    αν το σώμα μου το αποδομήσω σε πολλά κομμάτια, το βγάλω εκτός
    βάρους, το πετάξω ψηλά ή το χτυπήσω στο πάτωμα χωρίς να βρω γαλήνη                    

                                                        και δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά, 
    πως αλλιώς θα μπορέσω να υπάρξω σαν άντρας χορευτής;

21)  Στον φακό αλλά και στην γενική αντίληψη της Λένι Ρίφενσταλ ένας Αρχαίος Έλληνας ήταν διαφορετικός από έναν Αφρικανό;

22)  Πως μπορεί να εξηγηθεί το αντιφατικό γεγονός ένας άνθρωπος με θεσμική θέση στην Μεταξική δικτατορία να ιδρύει μια σχολή χορού η οποία γιά αρκετό διάστημα ακόμα και μετά τον θάνατό του ήταν η πιο αντιαυταρχική, προοδευτική, ανοιχτή σε αισθητικές αντιλήψεις σχολή χορού, από την οποία βγήκαν οι περισσότεροι σύγχρονοι δημιουργοί του χορού στην χώρα μας;

23)  Οι παραδοσιακοί μουσικοί που έπαιζαν στις γιορτές της 4 ης Αυγούστου για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο πλήθος από διαφορετικές επαρχίες της χώρας, ήταν φασίστες;

24)  Τι σημαίνει η ονομασία Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης; Η εμμονή σε αυτή την ονομασία, η οποία αποπειράται να συνδέσει τον χορό με την καθολικότητα έκφρασης του χορού στην Αρχαία Τραγωδία μας κατατάσσει όσους την χρησιμοποιούμε στους φασίστες;

25)  Αν διάφορες κρατικές δομές σε όλο τον κόσμο πχ Ναζιστική Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά τον ψυχρό πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση σε όλη την διάρκεια της, το Ισραήλ, χρησιμοποίησαν τον σκηνικό χορό για προπαγανδιστικούς λόγους εκμεταλλευόμενες την μη λεκτική και λογική διάσταση της έκφρασης του, γιατί αντίστοιχα και οι ριζοσπαστικές επαναστατικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να τον χρησιμοποιήσουν;

26)  Γιατί εν τέλει, οι δυο μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ αλλά και η Κίνα συμφώνησαν στο ότι το μπαλέτο θα είναι το πεδίο σύγκρουσης τους στον χορό;

27)  Αν η τέχνη είναι πέρα από ιδεολογίες, σε ποιους χρησιμεύει να υπάρχει έκφραση που δεν συνδέεται άμεσα με την κοινωνία; 

28)  Τώρα που επίκειται η ιδιωτικοποίηση του νερού θα θέλατε να συμμετάσχετε σε μια παράσταση με αυτό το θέμα, μαζί με άλλους ερασιτέχνες;
Κάνετε μαζί με ερασιτέχνες και μάλιστα εργάτριες της καπνοβιομηχανίας Παπαστράτος μια παράσταση χορού με θέμα το νερό σαν κοινωνικό αγαθό, την ιστορία του από την αρχαιότητα, το πως το κουβαλούσαν, την ζωογόνο δύναμή του και αυτή η παράσταση γίνεται ένα διαχειρίσιμο γεγονός για την προβολή ενός  φασιστικού  καθεστώτος, τι άλλο σας μένει να κάνετε;

29)  Αν οι κοινωνικοί μηχανισμοί παραγωγής ενός έργου τέχνης είναι εξίσου σημαντικοί για την πρόσληψη του, ο καλλιτέχνης-δημιουργός πως θα παρέμβει σε κάτι το οποίο είναι στοιχείο άλλης τάξης;

30)  Πόσες φορές έχετε ακούσει ή και πει φράσεις όπως «η χορός εκφράζει κάτι πέρα από λόγια», «εκφράζει κάτι βαθύτερο, άγνωστο, πανάρχαιο», «αιώνια ομορφιά», «σε φέρνει σε αρμονία με το σύμπαν» ; 

31)  Θυμάστε εκείνη την γυναίκα ή τον άνδρα που ήσασταν ερωτευμένοι, που χρησιμοποιούσε λέξεις όπως «κοσμική ενέργεια», που έπαιρνε μέρος σε μυστικιστικές τελετές ενόρασης και εξαγνισμού, που ξεκίναγε την ημέρα κάθε πρωί προς τον ήλιο με γιόγκα ή άλλες ανατολίτικες ή new age σωματικές τεχνικές, που έκανε γυμνισμό και αγαπούσε την φύση; γιατί ενώ σας λάτρευε και κάνατε τα πάντα μαζί δεν ήθελε να κατεβαίνει μαζί σας σε πορείες;
  
32)  Ποιά είναι η ταξική θέση των γονιών των χορευτών που γνωρίζετε; Ποια είναι η ταξική θέση των καλλιτεχνών;


μαζι με τους ιστορικούς Φίλιππο Kάραμποτ και Νίκο Σκοπλάκη, τις θεατρολόγους Βαρβάρα Γεωργοπούλου και Ευδοκία Δεληπέτρου και τον ιστορικό-ανθρωπολόγο Δημήτρη Κοσμίδη.

Και όταν τελειώσαμε είδαμε την παλιά υπέροχη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Μέρες του '36".




( Οι ανωτέρω ερωτήσεις που δόθηκαν και παρουσιάστηκαν από τους θεατές, προσποιούνται ότι αγνοούν την δημοσίευση του "Χορός και αυταρχισμός" της Νατάσας Χασιώτη και τις ομιλίες της Έλενας Πατρικίου "Μυστικισμός και φασισμός στον σύγχρονο χορό απο την Γερμανία της Βαϊμάρης στην Μεταξική Ελλάδα", "Μερικές παρατηρήσεις ιστορικού, κοινωνιολογιού και αισθητικού χαρακτήρα πάνω στην εισαγωγή του μοντέρνου χορού στην Ελλαδα και την αναβίωση της αρχαίας τραγωδίας")



Αλίντα Δημητρίου, σαν ζεστό χώμα





Υπήρξε μια γυναίκα, αριστερή, σύγχρονη καλλιτέχνης, σκηνοθέτης κινηματογράφου.
Γυναίκα χωρίς φουλάρι φεμινισμού
Αριστερή με ταξική, όχι κομματική θέση
Σύγχρονη καλλιτέχνης χωρίς μαλάματα φορμαλιστικής επιτήδευσης,
Σκηνοθέτης κινηματογράφου χωρίς διαφημίσεις στο βιογραφικό της,
η Αλίντα Δημητρίου.

Η Αλίντα δεν θα γυρίσει την ταινία που ετοίμαζε στα 80 της, δεν θα δει την επόμενη παράσταση μου, δεν θα την ξανασυναντήσω σε προβολή ταινίας της σε σύλλογο, σωματείο, κατάληψη και δεν θα την ξανασυστήσω στην νέα κοπέλα μου για να της δείξω πως θα ήθελα να είναι όταν γίνει 80 χρονών.

Μας μένουν οι ταινίες της, πάντα ντοκιμαντέρ από επιλογή, διότι στον εμφύλιο που ζούμε το πρόβλημα μας δεν είναι μόνο πως το σώμα μας να επιβιώσει και να νικήσει αλλά πρώτα πως να μάθει με ποιους να πολεμήσει.

Μου μένει η μνήμη της χαρακτηριστικής φωνής της, σαν πετρόμυλος που αλέθει τον κομφορμισμό, όπως όταν  ήρθε, απρόσκλητη, να μου μιλήσει μετά από μια παράσταση μου και έγινε η αγαπημένη μου θεατής, ξέρουμε όλους τους θεατές μας, αυτή ήταν από αυτούς που διαλέγουμε αν τους αρέσει ένα έργο μας να θεωρούμε ότι έχουμε πετύχει τον στόχο μας.
Μου μένει η μνήμη της σαν γυναίκας, ήταν η πιο ερωτική Ελληνίδα σκηνοθέτρια. Μπερδεύουμε τον ερωτισμό με το κρυφτούλι με τις εικόνες που μας έχουν αποικιοποιήσει στο ασυνείδητο μας ταινίες φτιαγμένες για να μένει αυτός ανεκπλήρωτος, η Αλίντα ήταν ερωτική διότι ήταν γυναίκα που άρπαζε και φύσαγε ζέστη στην ζωή ολοβαθειά σου.
Μου μένει η μνήμη μιας τέχνης που συνδέεται κατ' ευθείαν με το κοινό της. Η Αλίντα αποφάσισε και κατάφερε αντί να καταναλώνεται διεκδικώντας να παιχτεί για λίγες μέρες σε κάποιο κινηματογράφο σαν ελεημοσύνη και αντιστάθμισμα στον έλεγχο των προβολών από τις εταιρείες εισαγωγής, να πηγαίνει τα έργα της στους ανθρώπους, σε συλλόγους, σωματεία, σε καταλήψεις. Οπουδήποτε οι άνθρωποι θα συνδεόντουσαν με το έργο της και θα έπαιρναν κουράγιο και όχι ξόδεμα ελεύθερου χρόνου.
Μου μένει η μνημη της σαν αριστερής, ναι ήταν αριστερή γιατί αυτό είναι το φυσικό πράγμα στον κόσμο, να ξέρεις ποιος είσαι, να κοιτάς γύρω σου, να συμπονάς, να είσαι υπερήφανος και να έχεις κουράγιο να παλεύεις.

Η Αλίντα, είναι σαν ζεστό χώμα, που σε στηρίζει, που είναι πάντα εδώ.

Φιλμογραφία για να ψάξετε να δείτε:
"Καρβουνιαρηδες", "Σπάτα", "Το θέατρο στο βουνό", "Ανθρώπινα δικαιώματα", "Γυναίκες" και την τριλογία  "Πουλιά στον βάλτο" (2008),  "Η ζωή στους βράχους" (2009), " Κορίτσια της βροχής" ( 2011) για την συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες στην διάρκεια της Κατοχής, του Εμφύλιου και της δικτατορίας της 21ης Απριλίου.


http://www.youtube.com/watch?v=sRVuMwCGvBo